เหตุจากการอยากเล่นสเก็ตตั้งแต่วัยละอ่อน
จากที่จำความได้ ประมาณปี 2538 หรือปี 1995 รองเท้าสเก็ตสมัยนั้นกำลังบูมม กลายเป็นแฟชั่น
เมื่อนักร้องดาราวัยรุ่นยอดนิยมต่างใส่อวดกัน
ชาวบ้านอย่างเรา ๆ มีหรอจะไม่ตาพองโต อยากได้มาเป็นเจ้าของ ต่างเฮโลสาระพา กันจับจองเป็นเจ้าของ ทั้งราคาแพง ราคาถูก ของจะดีหรือไม่ ไม่สนขอให้ได้เป็นเจ้าของต่างเป็นที่พึงพอใจกันไป
กระแสแรงจน ร้านขายสินค้ากีฬาเกือบทุกร้านต้องมีรองเท้าสเก็ตขาย ห้างสรรพสินค้าใหญ่ ต้องมีขายกันมากมายก่ายกอง
และแล้ว มาเหมือนพุ ก็ไปเหมือนพุ ขึ้นจุดสูงสุด แตกดังปัง แล้วก็หายไป หายไปโดยปริยาย ไม่ว่าจะจากพิษเศรษฐกิจ หรือจากการหมดความนิยม อันนี้ไม่อาจทราบได้แน่ชัด
((((ที่เล่าให้ฟัง เผื่อน้อง ๆ เด็ก ๆ จะเกิดกันไม่ทัน ให้เห็นภาพกัน ว่ามันเกิดความฮิตมากแค่ไหน))))
พี่ ๆ เพื่อน ๆ น้อง ๆ แถวบ้านเล่นกันให้ควักไขว่ เราเองก็อยากเล่นมั้ง ก็ไปยืมพี่ข้างบ้านเล่น
แบบว่าชอบม๊ากกก อยากเล่นอีก ไม่อยากคืนเลย หลังจากเล่นเสร็จก็บอกแม่กะพ่อว่าอยากได้ อยากได้หนู๋อยากได้ อยากได้มั๊ก มั๊กเลยอ่าาา
โดนพ่อกับแม่ตอบกลับมาเป็นเสียงเดียวกันว่า...ไม่ เดี๋ยวหัวแตก เดี๋ยวปากแตก เดี๋ยวฟันหัก เดี๋ยวแขนหัก เดี๋ยวขาหัก เดี๋ยวนั่นโน่นนี่สาระพัด
หัวใจดวงน้อง ๆ ของเด็กตัวเล็ก ๆ แหลกสลาย นอนร้องไห้อยากได้อันนี้
เคยไหม มันรู้สึกว่าใช่ ไม่ใช่แค่อยากได้ ไม่ใช่แค่อยากมี ...หัวใจเต้นทุกทีเวลาเห็น...แค่เห็นเท่านั้นเอง
เดินไปห้างสรรพสินค้าทีไร เห็นก็เดินเข้าไปลูป ๆ คลำ ๆ เผื่อวันหนึ่งเราจะได้เป็นเจ้าของ
ผ่านเวลาจากวันเป็นเดือน จากเดือนเป็นปี ความฝันที่จะเป็นเจ้าของรองเท้าสเก็ตก็ยังดำเนินต่อไป
แต่มันเงียบจนจำไม่ได้ว่านานเท่าไหร่ วันหนึ่งนั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย นึกถึงรองเท้าสเก็ตขึ้นมาเฉย ๆ แบบว่าเฉย ๆ เลย ไม่ได้เห็นโฆษณา ไม่ได้ยินจากปากใคร ไม่ได้เห็นคนใส่สเก็ต แต่อยู่ดี ๆ ความคิดตอนเด็ก ๆ ก็ผุดขึ้นมาในหัว และเป็นความฝันอันเดียวที่จำได้ และก็รู้ว่ายังไม่ได้ทำ
และแล้วก็ตัดสินใจหาข้อมูล ตอนนั้นเค้าเรียกกันว่า Rollerblade พึ่งรู้ตอนโตว่าคือ ยี่ห้อหนึ่งของ Skate จริง ๆ ก็เหมือนกับแฟบนั่นแหละ เรียกจนติดปาก จนลืมว่าคือผงซักฟอก
พอโตมามีกะตังสักหน่อย ก็เลยซื้อเป็นของตัวเองซะเลย ((((อันเนื่องจากเก็บกดมานาน)))
คู่แรกคู่นี้เลยหละ
ปี 2554
เป็นรองเท้าสเก็ต แบบฟิตเนส รุ่น A3 จัดไปเลยคู่แรกในชีวิต เห็นมันสีสดดี ก็เลยซื้อมา ซื้อมาก็ไม่รู้หรอกว่าสเก็ตมีอยู่หลาย ๆ แบบ
คู่แรกของคนที่พยายามมี อยากมีตั้งแต่เด็ก ๆ อยากเล่นสเก็ตแต่เด็ก บอกได้เลยว่า เห่ออออม๊ากกกก
ตื่นตั้งแต่ ตี 5 ออกไปเล่นสเก็ตคนเดียวที่ลาน สเก็ตบอร์ต ที่สนามราชมัง ไปทุกวันเลยนะ ทุกเช้า เกือบเดือนเลยหละ
จนได้รู้จักที่เล่น ที่สวนลุมพินี ที่นี่มีนักสเก็ตมือโปร์ เทพ ๆ อยู่หลายคน มือใหม่หัดเล่นก็เลย มีความหวังว่าจะได้เก่งเหมือนคนอื่นๆ เค้ามั้ง
เราก็วิ่งไปวิ่งมา กับน้อง ๆ พี่ ๆ ที่เล่นสเก็ตอยู่ก่อน สังเกตว่าเค้าทำไมเล่นกันเก่งจัง วิ่งกันเร็วด้วย เค้าไม่เห็นใส่สนับป้องกันเลย ไอเราก็อยากจะมีมาด เหมือนมือโปรกับเค้ามั้ง ก็เลยไม่ใส่สนับป้องกันดีกว่า (((เป็นตัวอย่างที่ไม่ดีอย่าเรียนแบบนะค่ะน้อง ๆ )))
และแล้วก็ได้เรื่องเลย เฟี้ยวนัก จัดหนัก สดุดขาตัวเอง ล้ม ไม่ได้ใส่สนับมือ ก็เลยเอาคางวัดกับพื้นดังกั๊ก
แสบสันไปอีกหลายวัน แต่ก็ได้ประสบการณ์อันมัน ๆ เพราะตั้งแต่โตมายังไม่เคยหกล้มหน้าทิ่มขนาดนี้มาก่อนเลย เหมือนกับไปเป็นเด็กอีกครั้ง!!!! เอ๊ะแต่จะว่าไปก็ยังไม่แก่นี่นะ ฮิฮิ
คู่แดงนี้เป็นฟิตเนส เล่นได้แต่ทางตรง เลี้ยวกว้าง ๆ เท่านั้นเอง จะเลี้ยววงแคบลำบากมาก ไม่เหมาะกับเรา จึงดันทุรังซื้อคู่ใหม่ โดยมีอายุการใช้งานคู่เก่า แค่เดือนกว่า ๆ เอง ง่ะ
.....และแล้วก็ได้คู่ใหม่ น้องดำน่ารักจุบุจุบุ เห่อ..อีกแล้ว รองเท้าสเก็ตรุ่น DX slalom นี่หละตอบโจทย์การเลี้ยวของเราได้อย่างดีเลยหละ หุ ๆ
จากวันนั้น จนถึงวันนี้...
การเล่นสเก็ต หรือลอเลอร์เบด จะไม่เป็นแค่ความฮิตชั่วครู่ชั่วยามเท่านั้น ต่อจากนี้จะเป็นเหมือนตัวแทนแห่งครอบครัว เป็นเหมือนเพื่อน เป็นเหมือนพี่ เป็นเหมือนน้อง ไม่ใช่แค่การออกกำลังกาย ไม่ใช่แค่เพื่อการแข่งขัน แต่เปรียบเสมือนมิตรภาพ
รองเท้าสเก็ต หรือลอเลอร์เบด เป็นตัวกลางที่เชื่อมโยงระหว่างบุคคลที่ไม่เคยรู้จักกัน ได้มารู้จักกัน ได้มาร่วมแบ่งปัน ความสนุก ความสุข และรอยยิ้มให้กันและกัน
จากวันนั้นจนถึงวันนี้....
ได้เปลี่ยนผันตัวเองจากความรักในสิ่งๆ นี้ ตั้งแต่เด็ก ๆ จนได้เล่นสมใจอยากในตอนโต แล้วก็ผันตัวจากแค่ผู้เล่น กลายมาเป็นผู้สอนในวันนี้
รู้นะ!!! ว่าใครอีกหลาย ๆ คน ที่เป็นแบบเรา...ฝันเถอะค่ะ ถ้าคุณมีความฝัน ชีวิตคุณจะสดใส และคุณจะใช้ทุกวินาทีเพื่อค้นหา ไขว่คว้าความฝันนั้น
หากคุณไม่มีความฝัน แล้ว ชีวิตคุณคงจะด้านชากับความสุขเล็ก ๆ น้อย ๆ บนโลกอันวุ่นวายนี้
ขอแชร์ประสบการณ์และแบ่งปันความสุขเล็ก ๆ จากมุมหนึ่งของโลกบูดเบี้ยวค่ะ^ ^
แชะ!!!
วัดส่วนสูงกันหน่อยจิ
โฟกัส สาวน้อยวัย 3 ขวบคลั่งไคล้รองเท้าสเก็ตเหลือเกิน
กิจกรรมยามว่างของครอบครัวสุขสรร
ปลาเก๋า กะปลาวาฬ
ล้มได้ก็ลุกได้นะ
วัยเด็กคือวัยที่สดใสที่สุด ถึงเหนื่อยก็สู้ค่ะ
มุ่งมั่นเพื่อจะก้าวไปอีกขั้นอย่างมั่นใจ
น่ารักไหมละค่ะ
หนู๋พึ่งเดินเองได้ปีกว่า ๆ เองนะ มาใส่สเก็ตสะและ (2 ขวบครึ่ง)
ลูกครึ่งสาวสวย
กำลังคุยกะเฮีย น่าเครียดเชียว
มีเหตุต้องรีบไป
ฝึกเดินทรงตัวบนพื้นหญ้า@สวนลุมพินี
สลาลมบนลานไอซ์ The rink @ Central พระราม9
แล้วอย่าหยุดฝันนะค่ะ!!!
แวะทักทายกันได้ที่สวนลุมพินี ศุกร์-อาทิตย์ 17.00 น. อยู่แถวนั้นแหละค่ะ By May
.JPG)
